«اگر برای هم اکنون است،تاخیری بر نمی تابد،و اگر تاخیری برنتابد،هم اکنون وقوع می یابد،و آنچه هم اکنون فرا نرسد به وقت خود خواهد رسید،عمده آماده بودن است.»
ویلیام شکسپیر،هملت
خب الان خیلی وقته (بیش تر از دو هفته است.) که قول نوشتن یک مطلب رو دادم.موضوع اینه که این مطلب رو حدود یک ماه در زمان های بی کاری می نوشتم اونم در قسمت یادداشت های گوشی موبایلم.چون گوشی موبایلم وقتی که از خونه هم بیرون بودم همراهم بود و می تونستم روی نوشتن مطلبم کار کنم.همین دیروز بود که این مطلب رو تموم کردم و آماده بود که این جا،توی وبلاگم،بنویسمش ولی حدود پنج ساعت پیش مجبور شدم گوشیم رو ریست کنم و متاسفانه کل مطلب هم پاک شد. :/
هیچی دیگه.باید دوباره از اول بنویسمش.ازتون خیلی معذرت می خوام که این همه مدت منتظر موندید و باز هم باید منتظر بمونید.ببخشید. :)
خواهان معذرت فراوان:
شرلوک
+متن اول این پست هم که از نمایشنامه ی هملت اثر شکسپیر هست،توصیف حال من بعد از پاک شدن مطلبیه که برای نوشتنش کلی زحمت کشیدم. :)
درود و عرض ادب
ما کماکان منتظر آن پست پرماجرا هستیم :)
حالا تا اون پست کامل بشه حیفه چراغ اینجا خاموش بمونه، ما رو از پست های خوبتون بی نصیب نگذارید :)