دوستی عمیق

SH:به نظرت براشون کلاسم می ذارن؟

J:چه کلاسی؟

SH:چطوری جلوی خودشو می گیره دستشو نخارونه؟

J:نورون های هادی در سیستم عصبی ثانویه.خارش پشت.

SH:آو.

(سکوت.)

SH:چرا دیگه نمی ری به دیدنش.

J:دیدن کی؟

SH:افسر فرمانده ی قبلیت.شالتو.

J:فرمانده ی قبلی.

SH:منظورم سابق بود.

J:وقتی می گی قبلی یعنی یه فرمانده ی دیگه دارم.

SH:که البته نداری.

J:که ندارم.

SH:البته که نداری.مدال گرفته بود،نه؟یه قهرمان جنگ.

J:نه برای همه.اوهوم اوهوم.(سرفه می کند.)یه بار یه دسته آشخور رو برد به جنگ.

SH:آشخور؟

J:نیروهای تازه کار.یه روال عادی برای آشنا کردن افراد تازه کار با محیط نظامی ولی اوضاع به هم ریخت.همه شون مردن.فقط اون زنده برگشت.زندگی رو براش جهنم کردن.حتی از تو هم بیشتر تهدید به مرگ شد.

SH:به این یکی شک دارم.

J:چی شد تو یه هو به یه آدم دیگه توجه نشون می دی؟

SH:مم...فقط داریم گپ می زنیم.

(سکوت.)

SH:دیگه از این کارا نمی کنم.

J:موضوع رو کاملا عوض کردی شرلوک.می دونی که ازدواج من و مری چیزی رو عوض نمی کنه.ما بازم با هم کار می کنیم.

SH:آو.خوبه.

J:خواستم نگران نباشی.

SH:نگران نبودم.

 

 

دیالوگ هایی از اپیزود نشانه سه

 

 

این هم از این.

«اگر برای هم اکنون است،تاخیری بر نمی تابد،و اگر تاخیری برنتابد،هم اکنون وقوع می یابد،و آنچه هم اکنون فرا نرسد به وقت خود خواهد رسید،عمده آماده بودن است.»

 

ویلیام شکسپیر،هملت

 

 

خب الان خیلی وقته (بیش تر از دو هفته است.) که قول نوشتن یک مطلب رو دادم.موضوع اینه که این مطلب رو حدود یک ماه در زمان های بی کاری می نوشتم اونم در قسمت یادداشت های گوشی موبایلم.چون گوشی موبایلم وقتی که از خونه هم بیرون بودم همراهم بود و می تونستم روی نوشتن مطلبم کار کنم.همین دیروز بود که این مطلب رو تموم کردم و آماده بود که این جا،توی وبلاگم،بنویسمش ولی حدود پنج ساعت پیش مجبور شدم گوشیم رو ریست کنم و متاسفانه کل مطلب هم پاک شد. :/

هیچی دیگه.باید دوباره از اول بنویسمش.ازتون خیلی معذرت می خوام که این همه مدت منتظر موندید و باز هم باید منتظر بمونید.ببخشید. :)

 

خواهان معذرت فراوان:

شرلوک

 

 

+متن اول این پست هم که از نمایشنامه ی هملت اثر شکسپیر هست،توصیف حال من بعد از پاک شدن مطلبیه که برای نوشتنش کلی زحمت کشیدم. :)