دختربچه

شرلوک نفس عمیقی کشید.هوای پاک روستا را به درون ریه هایش داد و بعد رو به جان کرد و گفت:

-جان،هنوز هم از خودم می پرسم واقعا لازم بود به این جشنواره ی محلی بیاییم.

جان ابروهایش را در هم کشید و گفت:

-شرلوک.خواهش می کنم دوباره شروع نکن.بله لازم بود.خیلی خیلی لازم بود.

شرلوک آهی کشید و دوباره به اطراف نگاه کرد.به غرفه های فروش کیک کدو تنبل،کوکوی کدو تنبل،مربای کدو تنبل،خود کدو تنبل و ........ .در غرفه ای هم مسابقه ی انتخاب بزرگ ترین و بهترین کدو تنبل برگذار می شد.

-وای شرلوک.اون جا رو نگاه کن.بستنی.من برم و دو تا بخرم و بیام.

وقتی که جان رفت شرلوک به اطراف نگاه کرد.نیمکتی چوبی در گوشه ای گذاشته شده بود.به طرف نیمکت رفت و روی آن نشست.به آدم هایی که از جلویش عبور می کردند،نگاه کرد.می توانست با یک نگاه به نوک سر تا کفش آدم ها شغل و نکات و جزئیات ریزی از زندگی آن ها را بگوید.

ناگهان به سمت چپش نگاه کرد.دختربچه ای که حدود 5 سال داشت به او زل زده بود.دختربچه به سمت او رفت و در کنار او،روی نیمکت،نشست.ناگهان گفت:

-شما هم گم شدید؟

شرلوک در حالی که تعجب کرده بود گفت:

-هان؟؟؟

-شما هم گم شدید؟

-نه.

-آخه چون مثل من تنها هستید فکر کردم گم شدید.

-نه.من گم نشدم.تو گم شدی؟

-بله.با مامانم اومده بودیم به جشنواره.حدود بیست دقیقه است که گم شدم.مامانم به من گفته که هر وقت گم شدم همون جایی که گم شدم بمونم تا بیاد و پیدام کنه.

بعد مدتی سکوت کرد و به سر تا پای شرلوک نگاه کرد.دوباره ادامه داد:

-اگه شما گم نشدین پس چرا تنها هستید؟

-تنها نیستم.با دوستم اومدم.الان رفته چیزی بخره.میاد.

-بچه ندارید؟

-نه.

-به نظرم اگه داشتید بابای خوبی می شدید. :)

-آم.....خب......می خوای مامانت رو پیدا کنیم؟

-مامانم گفته با غریبه ها جایی نرم.

-خب مامانت درست گفته.من رو نمی شناسی؟توی تلویزیون یا روزنامه یا اینترنت من رو ندیدی؟

-نه.

-آهان.باشه.

-شما بازیگرید؟

-نه.

-پس چرا باید توی تلویزیون نشونتون بدن؟یک بار یک خبرنگار درباره ی فایده ی و مفید بودن مصرف سبزیجات با من و مامانم توی خیابون مصاحبه کرد.توی تلویزیون هم پخش شد.همه ی دوستام من رو دیده بودن.با شما هم درباره ی چیزی مصاحبه کردن؟مثلا درباره ی فایده ی خوردن سبزیجات.

-خب.....یه طورایی آره. :)

ناگهان حالت چهره ی دختربچه نگران شد.دختر بچه گفت:

-من می ترسم.می شه دستم رو بگیرید.لطفا.من می ترسم.مامانم همیشه وقتی که می ترسم یا نگران می  شم دستم رو توی دستش می گیره.اگه مامانم رو پیدا نکنم چی؟

-مطمئن باش که مامانت رو پیدا می کنی.نگران نباش. :)

دختربچه دستش رو دراز کرد.شرلوک مردد ماند.او هم دستش رو دراز کرد تا دست کوچک دختربچه را بگیرد.همین که خواست دست دختربچه را بگیرد دختربچه با خوشحالی گفت:

-عه مامانم.مامان.مامان.من دیگه باید برم.از دیدنتون خیلی خوشحال شدم.خداحافظ آقای هلمز. :)

-خداحافظ . :)

دختربچه از روی نیمکت بلند شد و به طرف مادرش دوید.مادرش با نگرانی او را در آغوش گرفت.از پیدا شدن دخترش خیلی خیلی خوشحال شد.

-کجا بودی عزیزم؟همه جا رو دنبالت گشتم.

-شرلوک.کجا بودی؟همه جا رو دنبالت گشتم.بستنی ها تقریبا آب شدن.بیا این رو بگیر.

شرلوک به جان نگاه کرد.بستنی رو از جان گرفت.

-ممنونم.

جان در کنار شرلوک نشست.

-زیاد که منتظر نموندی؟

-نه.با مردم صحبت می کردم.سرم گرم بود.

بعد با خودش فکر کرد:

-چه بچه ی شیرینی بود. :)

جان گفت:

-با مردم؟؟؟؟بستنی خوشمزه ایه. :)

-آره.خوشمزه تر از بستنی ها ایه که تا حالا خوردم.

ناگهان فکری به ذهن شرلوک رسید.

-اون گفت آقای هلمز.

-چی؟کی گفت؟

-ولی اون گفت من رو نمی شناسه.پس چطور اسمم رو می دونست؟؟؟؟؟

نشانه

ترس نشانه ی خرد در مقابله با خطره.دلیلی برای خجالت نیست.

موزه ی شرلوک هلمز

می دونید شرلوک هلمز یک موزه در لندن داره؟؟در ادامه ی مطلب تعدادی عکس از این موزه رو می بینید.خب پس لطفا برید ادامه ی مطلب. :)

تو قول داده بودی.

شب خنکی است.در لندن،در خیابان بیکر،در خانه ای با پلاک 221b،دو مرد در حال صحبت کردن با هم هستند.

-چرا ازش محافظت نکردی پس؟؟تو قول داده بودی.قول داده بودی.قووووووول.

شرلوک سکوت می کند.سرش پایین است.

جان با خودش فکر می کند:-من که می دونم تقصیر شرلوک نیست پس چرا دارم باهاش این طوری صحبت می کنم.

اشک به جان امان نمی دهد.قطرات اشک جاری می شوند.

شرلوک سرش را بلند می کند و می گوید:

-جان به خودت مسلط باش.

-مسلط باشم.چه طور از من می خوای مسلط باشم.مری مرده.(و باز هم قطرات اشک جاری می شوند.)

-من......من.......نمی خواستم.......من........ .

-مری از تو محافظت کرد ولی تو.......... .

جان با خودش می گوید:-آخه شرلوک چه کار می تونست بکنه؟چه کار؟اون کاری نمی تونست بکنه.چرا دارم محکومش می کنم؟چرا؟؟؟؟؟؟

-جان.تو.......من.........آه.

-چیزی نداری بگی نه؟نبایدم داشته باشی.

در ذهن جان:-باهاش این طوری صحبت نکن.باهاش این طوری صحبت نکن.این طوری صحبت نکن.بهتره الان از این جا برم.باید آروم تر بشم.

-داری می ری؟جان.......من.........من...........متاسفم.

جان لحظه ای می ایستد.چشمانش را می بندد.نفس عمیقی می کشد و از اتاق بیرون می رود.

دیدی اشتباه می کردی؟؟

شرلوک و جان در اتاق نشیمنشان و بر روی صندلی های همیشگی شان نشسته اند.

جان:اعتراف کن که اشتباه می کردی دیگه. :)

شرلوک:آه جان.محض رضای خدا بس کن.

جان:دیدی اشتباه کردی و من درست می گفتم.(در حالی که سعی می کند صدایش را به صدای شرلوک شبیه کند.)چه فایده داره که بدونم زمین دور خورشید می گرده یا خورشید دور زمین.(بعد می خندد.)

دوباره ادامه می دهد:

-دیدی اطلاعات نجوم توی بازی بزرگ به کمکت اومد؟دیدی اطلاعات ستاره شناسی چه قدر مفیدن؟اگه راجع به اون ستاره نمی دونستی........... .

شرلوک حرف جان را قطع می کند:

-اگه بگم اشتباه کردم خوشحال می شی؟

جان:چه جورشم خوشحال می شم.(بعد نیشخند می زند.)

شرلوک نفس عمیقی می کشد.از روی صندلی بلند می شود و به طرف در اتاق نشیمن می رود.پالتویش را برمی دارد و در را باز می کند.قبل از این که بیرون برود می گوید:

-اشتباه کردم که با تو هم خونه شدم.

بعد لبخند می زند و از اتاق خارج می شود.جان از جایش بلند می شود و می گوید:

-چی؟؟؟؟

بعد او هم کتش را بر می دارد و به دنبال شرلوک از اتاق بیرون می رود.

Sherlocked(قسمت اول)

بازم سلام.اینم یکی دیگه از داستانی هام.همین اول بگم که این داستانی پر از جزئیاته.حتی اسمی که برای این داستانی انتخاب کردم خطر لو رفتن ادامه ی داستان رو داره.ولی گفتم این طوری بامزه تره.خب دیگه.لطفا برید ادامه ی مطلب. :)

 

ارزش رزی :)

SH:می شه تلفن زد برادر؟

M:تلفن؟

SH:جان یه دختر داره شاید بخواد باهاش خداحافظی کنه!

دسته گل رز قرمز

سلامی دوباره :)

لطفا برید ادامه ی مطلب. :)

قلب مهربان

سلام :)

بالاخره دست به قلم شدم.درسته که داستانی که نوشتم به پای داستان های آرتور کانن دویل یا نویسنده های اپیزود های فیلم جدید شرلوک هلمز نمی رسه ولی خب شما دیگه به بزرگی خودتون ببخشید. :) البته اسمش رو داستان که نمی شه گذاشت.متن نوشته است. :)

برای خوندن این متن نوشته به ادامه ی مطلب مراجعه کنید. :)